адрабі́ць, -раблю́, -ро́біш, -ро́біць; -ро́блены; зак.
1. Адпрацаваць узамен за што-н.
Я адраблю вам на касьбе.
2. Скончыць, перастаць рабіць, працаваць.
Дзед сваё ўжо адрабіў.
3. Папрацаваць, парабіць нейкі час.
Адрабіў два гады.
4. чаго-што. Зрабіць так, каб вярнуць што-н. да ранейшага стану.
Таго, што зробіш, часам назад не адробіш.
5. Стаць непрыгодным для працы; знасіцца ад працяглай работы.
|| незак. адрабля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е і адро́бліваць, -аю, -аеш, -ае (да 1 і 4 знач.).
|| прым. адрабо́тачны, -ая, -ае (да 1 і 4 знач.; спец.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
адрабі́ць
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
адраблю́ |
адро́бім |
| 2-я ас. |
адро́біш |
адро́біце |
| 3-я ас. |
адро́біць |
адро́бяць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
адрабі́ў |
адрабі́лі |
| ж. |
адрабі́ла |
| н. |
адрабі́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
адрабі́ |
адрабі́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
адрабі́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
адрабі́ць сов.
1. в разн. знач. отрабо́тать;
а. ава́нс — отрабо́тать ава́нс;
а. сем гадзі́н — отрабо́тать семь часо́в;
2. (колдовство, чары) снять
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
адрабі́ць, ‑раблю, ‑робіш, ‑робіць; зак.
1. Разлічыцца за даўгі, атрыманыя грошы і пад. сваёй працай. — Дзякуй вам, дзякуй! — пачаў паўтараць.. Даніла і ледзь не кланяецца гаспадыні. — Мы заплацім, як прыедзе сын, а то я адраблю валі, кашоў напляту. Кулакоўскі.
2. Разм. Скончыць працаваць. Адрабіўшы, можна і адпачыць. // Перастаць рабіць, папрацаваўшы доўгі час, аддаць працы многа сіл, стаць непрыгодным для працы. [Сын з нявесткай:] — Не табе, старой, сягоння Раўнавацца з намі, Ты сваё ўжо адрабіла, Справімся і самі. Русак. — Дзед ужо не работнік... — ледзьве прагаварыла маці праз плач. — Дзед сваё адрабіў... Якімовіч. // Знасіцца ад працяглай работы (пра машыны, прылады і пад.).
3. Папрацаваць нейкі час. Пастушэня гутаркай кароткай быў узрушан, хоць нямала ён у праектнай адрабіў канторы, розных шмат спраектаваў мастоў. Русецкі.
4. чаго, што. Зрабіць так, каб вярнуць што‑н. да ранейшага стану. Адно для Сценкі было ясна: цяпер ён за парогам бацькавай хаты. Таго, што зрабілася, назад не адробіш. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адро́бліваць гл. адрабіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
отрабо́тать сов. адрабі́ць, мног. паадрабля́ць, адпрацава́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
адрабля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.
Незак. да адрабіць (у 1, 4 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адро́блены
1. отрабо́танный;
2. сня́тый;
1, 2 см. адрабі́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
паадрабля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., што, каму і без дап.
Адрабіць усё або частку чаго‑н. усім, многім. [Ціток:] — Хай мне паадрабляюць усе вінаватыя. Лобан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адпра́сці, ‑праду, ‑прадзеш, ‑прадзе; ‑прадзём, ‑прадзяце; зак.
1. Прадучы, паменшыць, спрасці нейкую колькасць ільну, воўны і пад.
2. Адрабіць за што‑н. прадзеннем. Адпрасці за доўг.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)