адпіра́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. адпіра́ю адпіра́ем
2-я ас. адпіра́еш адпіра́еце
3-я ас. адпіра́е адпіра́юць
Прошлы час
м. адпіра́ў адпіра́лі
ж. адпіра́ла
н. адпіра́ла
Загадны лад
2-я ас. адпіра́й адпіра́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час адпіра́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адпіра́ць несов. убира́ть подпо́рку (запо́р)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адпіра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да адперці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адпе́рці, адапру́, адапро́ш, адапро́; адапро́м, адапраце́, адапру́ць; адпёр, -пе́рла; адапры́; адпёрты; зак., што.

Адчыніць, зняўшы запоры.

А. дзверы.

|| незак. адпіра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Адпіра́ць ’занесці або завесіць што-небудзь’ (Шат.), гл. перці. Магчыма, балтыйскі семантычны ўплыў. Параўн. літ. atspìrti ’падпіраць, падстаўляць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

адпіра́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адпіраць — адперці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)