адпо́ўзаць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
адпо́ўзаю |
адпо́ўзаем |
| 2-я ас. |
адпо́ўзаеш |
адпо́ўзаеце |
| 3-я ас. |
адпо́ўзае |
адпо́ўзаюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
адпо́ўзаў |
адпо́ўзалі |
| ж. |
адпо́ўзала |
| н. |
адпо́ўзала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
адпо́ўзай |
адпо́ўзайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
адпо́ўзаўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
адпо́ўзаць сов. отпо́лзать
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
адпо́ўзаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Скончыць поўзаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адпо́ўзваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да адпоўзаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)