адпе́рці, адапру́, адапро́ш, адапро́; адапро́м, адапраце́, адапру́ць; адпёр, -пе́рла; адапры́; адпёрты; зак., што.

Адчыніць, зняўшы запоры.

А. дзверы.

|| незак. адпіра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адпе́рці

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адапру́ адапро́м
2-я ас. адапрэ́ш адапраце́
3-я ас. адапрэ́ адапру́ць
Прошлы час
м. адпё́р адпе́рлі
ж. адпе́рла
н. адпе́рла
Загадны лад
2-я ас. адапры́ адапры́це
Дзеепрыслоўе
прош. час адпё́ршы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

адпе́рці сов. убра́ть подпо́рку (запо́р)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адпе́рці, адапру, адапрэш, адапрэ; адапром, адапраце; пр. адпёр, ‑перла; заг. адапры; зак., што.

1. Адчыніць, зняўшы запоры (зашчэпку, засаўку, завад). З гучным клопатам вецер Вароты адпёр і запёр. На кані сваім дзеці Уз’ехалі ціха на двор. Куляшоў.

2. Разм. Хутка аднесці што‑н. цяжкае. Адперці мех бульбы на воз.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адпіра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да адперці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адпёрты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад адперці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адпіра́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адпіраць — адперці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ме́рзці, ме́рзьці ’мерзнуць’ (Шат.) — другаснае ўтварэнне ад ме́рзнуць (гл.) па аналогіі да ўмерці, дзерці, адперці, жэрці — дзеясловаў з асновай на плаўную зычную.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)