адпаі́ць, -паю́, -по́іш, -по́іць; -по́ены; зак., каго.

1. Скончыць паіць.

А. кароў.

2. Выгадаваць на пойле, адкарміць малаком.

А. цялят.

3. Вылечыць, даючы якое-н. пітво, лякарства (разм.).

А. хворага настоем траў.

|| незак. адпо́йваць, -аю, -аеш, -ае (да 2 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адпаі́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адпаю́ адпо́ім
2-я ас. адпо́іш адпо́іце
3-я ас. адпо́іць адпо́яць
Прошлы час
м. адпаі́ў адпаі́лі
ж. адпаі́ла
н. адпаі́ла
Загадны лад
2-я ас. адпаі́ адпаі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час адпаі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адпаі́ць сов. отпои́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адпаі́ць, ‑паю, ‑поіш, ‑поіць; заг. адпаі; зак., каго.

1. Адкарміць малаком; выгадаваць на пойле. Адпаіць цяля.

2. Разм. Вылечыць, давесці да нармальнага стану якім‑н. пітвом, лякарствам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адпо́йваць гл. адпаіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

отпои́ть сов. адпаі́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адпо́йваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да адпаіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адпо́йванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адпойваць — адпаіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)