адо́ніс

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. адо́ніс адо́нісы
Р. адо́нісу адо́нісаў
Д. адо́нісу адо́нісам
В. адо́ніс адо́нісы
Т. адо́нісам адо́нісамі
М. адо́нісе адо́нісах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

адо́ніс, -су м., бот. адо́нис

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адо́ніс, ‑у, м.

Лекавая расліна сямейства казяльцовых; гарыцвет.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адо́нис бот. адо́ніс, -су м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гарыцве́т, ‑у, М ‑веце, м.

Тое, што і адоніс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

све́тнік, ‑у, м.

1. Шматгадовая травяністая расліна сямейства гваздзіковых з ружовымі, радзей белымі кветкамі; гарыцвет.

2. Тое, што і адоніс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Во́нюшка ’адоніс веснавы, гарыцвет веснавы, Adonis vernalis’ (Бейл.). Да слав. voni̯a ’пах, смурод’. Дэрываты ад гэтай асновы распаўсюджаны ў славянскіх мовах для абазначэння розных раслін з рэзкім пахам. Параўн. ванючка, рус. вонючка, укр. вонючка, чэш. vonice і г. д.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)