Verbum

анлайнавы слоўнік

адне́сены

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	адне́сены	адне́сеная	адне́сенае	адне́сеныя
Р.	адне́сенага	адне́сенай адне́сенае	адне́сенага	адне́сеных
Д.	адне́сенаму	адне́сенай	адне́сенаму	адне́сеным
В.	адне́сены (неадуш.) адне́сенага (адуш.)	адне́сеную	адне́сенае	адне́сеныя (неадуш.) адне́сеных (адуш.)
Т.	адне́сеным	адне́сенай адне́сенаю	адне́сеным	адне́сенымі
М.	адне́сеным	адне́сенай	адне́сеным	адне́сеных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адне́сены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	адне́сены	адне́сеная	адне́сенае	адне́сеныя
Р.	адне́сенага	адне́сенай адне́сенае	адне́сенага	адне́сеных
Д.	адне́сенаму	адне́сенай	адне́сенаму	адне́сеным
В.	адне́сены (неадуш.) адне́сенага (адуш.)	адне́сеную	адне́сенае	адне́сеныя (неадуш.) адне́сеных (адуш.)
Т.	адне́сеным	адне́сенай адне́сенаю	адне́сеным	адне́сенымі
М.	адне́сеным	адне́сенай	адне́сеным	адне́сеных

Кароткая форма: адне́сена.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адне́сены

1. в разн. знач. отнесённый;

2. перенесённый;

1, 2 см. адне́сці

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адне́сены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад аднесці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

отнесённый

1. зане́сены; адне́сены;

2. адне́сены;

3. адне́сены, залі́чаны;

4. адне́сены; см. отнести́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

першаразра́дны, ‑ая, ‑ае.

Аднесены да першага разраду (па якой‑н. класіфікацыі). Першаразраднае атэлье. Першаразрадны рэстаран.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

приуро́ченный

1. прымеркава́ны, прызна́чаны, прыстасава́ны;

2. (отнесённый к какому-л. времени) адне́сены; см. приуро́чить.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

унесённый

1. пане́сены; вы́несены, мног. павыно́шваны; адне́сены, мног. паадно́шваны; зне́сены, мног. пазно́шваны; зане́сены, мног. пазано́шаны;

2. укра́дзены, зне́сены; см. унести́^{1, 2};

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Аха́лак ’кароткая тоўстая палка’ (Касп.), ’бясформенны кусок (хлеба)’ (полац., Суднік, вусн. паведамл.), рус. охалок ’кароткая палка даўжынёй каля аршына’ (арл., КСРНГ). Няясна. Па каранёвай частцы ‑хал‑ яны могуць быць з найбольшай верагоднасцю аднесены да групы слоў са значэннем ’непатрэбнае, малакаштоўнае, непрыгоднае’, параўн. халусце ’хлам’, халь ’дрэнь, старызна’, рус. хал, халовщина ’танна купленае, дзяшоўка’ і інш., адносна якіх гл. Фасмер, 4, 216 і наст. Трубачоў (ZfSl, 4, 1959, 84) звязвае гэту групу слоў з рус. холудина, хлуд, а Львоў (ЭИРЯ, 1, 32) узводзіць рускія словы да *xl‑ǫd‑, *xal‑ǫd‑.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

выда́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле дзеясл. выдаць (у 4, 5 знач.).

2. Твор друку, які мае спецыфічныя асаблівасці ў знешнім афармленні, у падборы матэрыялаў і можа быць аднесены да пэўнага тыпу. Акадэмічнае, перыядычнае выданне.

3. Сукупнасць экземпляраў якога‑н. твора, надрукаванага з аднаго набору. Пятае выданне твораў У.І. Леніна.

•••

Афіцыйнае выданне — выданне, якое ажыццяўляецца ад імя ўрада ці кіраўніцтва якой‑н. грамадскай арганізацыі і мае заканадаўчы, нарматыўны або дырэктыўны характар.

На выданні — у тым узросце, калі пара выдаваць замуж. Дзве слаўныя дачкі ў Маланні. Прыгожыя, абедзве на выданні. Корбан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)