аднару́ч

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
аднару́ч - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аднару́ч нареч., разг. одно́й руко́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аднару́ч, прысл.

Браць, рабіць што‑н. адной рукой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Адна́руч (КТС) ад рука. Параўн. аберуч (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Аднару́чка ’мера напрадзеных нітак’ (Нас., Інстр. III) да аднаруч (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)