аднаду́мнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Тое, што і аднадумец.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аднаду́мнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. аднаду́мнік аднаду́мнікі
Р. аднаду́мніка аднаду́мнікаў
Д. аднаду́мніку аднаду́мнікам
В. аднаду́мніка аднаду́мнікаў
Т. аднаду́мнікам аднаду́мнікамі
М. аднаду́мніку аднаду́мніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аднаду́мнік м., разг., см. аднаду́мец

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аднаду́мнік, ‑а, м.

Тое, што і аднадумец. Валяслаў быў.. бацькаў .. самы гарачы аднадумнік. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)