адмо́ўна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
адмо́ўна адмо́ўней -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

адмо́ўна нареч.

1. отрица́тельно; неодобри́тельно;

а. адно́сіцца да чаго-не́будзь — отрица́тельно относи́ться к чему́-л.;

а. адазва́цца — неодобри́тельно (отрица́тельно) отозва́ться;

2. предосуди́тельно;

а. паво́дзіць сябе́ — предосуди́тельно вести́ себя́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

отрица́тельно нареч. адмо́ўна;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

неодобри́тельно нареч. непахва́льна; непрыхі́льна; адмо́ўна; нездаво́лена;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аніён, ‑а, м.

Спец. Адмоўна зараджаны іон.

[Ад грэч. ana — уверх і iōn — ідучы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

предосуди́тельно нареч. зага́нна, нядо́бра; (постыдно) гане́бна; (отрицательно) адмо́ўна;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Супярэ́чыць ’не згаджацца, працівіцца’ (ТСБМ, Некр. і Байк., Ласт., Бяльк.), суперэ́чыць ’ставіцца адмоўна’ (ТС). Да пярэчыць, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

като́д, ‑а, М ‑дзе, м.

1. Адмоўна зараджаны электрод; проціл. анод.

2. Электрод электравакуумных і газаразрадных прыбораў, які вылучае электроны.

[Ад грэч. káthodos — шлях уніз.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бая́цца, баю́ся, баі́шся, баі́цца; баі́мся, баіце́ся, бая́цца; бо́йся; незак.

1. Адчуваць страх.

Б. ваўкоў — быць без грыбкоў (прыказка.).

2. чаго. Не пераносіць чаго-н., адмоўна рэагаваць на што-н.

Расліны б. марозу.

3. (з адмоўем) у знач. пабочн. сл. Будзь упэўнены.

Не бойся, я вярнуся жывы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нігілі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

1. Чалавек, які адмаўляе ўсё агульнапрызнанае (кніжн.).

2. Прадстаўнік рускай разначыннай інтэлігенцыі 60-х гадоў 19 ст., якая адмоўна адносілася да традыцый дваранства і прыгонніцтва.

|| ж. нігілі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. нігілі́сцкі, -ая,-ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)