адмаўле́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. адмаўле́нне адмаўле́нні
Р. адмаўле́ння адмаўле́нняў
Д. адмаўле́нню адмаўле́нням
В. адмаўле́нне адмаўле́нні
Т. адмаўле́ннем адмаўле́ннямі
М. адмаўле́нні адмаўле́ннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адмаўле́нне, -я, н.

1. гл. адмаўляць.

2. Адмоўны адказ на просьбу, патрабаванне і пад.

Яго словы гучалі як а.

3. Непрызнанне чаго-н.

А. старога свету.

4. Тое, што адмаўляе сабой, сваім існаваннем што-н.

Фашызм — гэта поўнае а. дэмакратыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адмаўле́нне ср.

1. (действие) отка́з м.;

2. (действие) отрица́ние; (упорное отрицание — ещё) отпира́тельство;

3. (то, что отрицает собою что-л.) отрица́ние;

фашы́зм з’яўля́ецца ~ннем дэмакраты́зму — фаши́зм явля́ется отрица́нием демократи́зма;

○ а. ~ння — отрица́ние отрица́ния

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адмаўле́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. аднаўляць — адмовіць і адмаўляцца — адмовіцца. // Адмоўны адказ на просьбу, патрабаванне і пад. [Лінкевіч] уяўляў, што яго просьбу можа задаволіць старшыня, і таму зразумеў словы Шаманскага, як адмаўленне. Дуброўскі.

2. Непрызнанне чаго‑н. Сіла рамана [«Трэцяе пакаленне»] Кузьмы Чорнага ў адмаўленні старога і сцверджанні новага, у вялікай мастацкай праўдзе, з якой робіць гэта. Галавач.

3. Тое, што фактам свайго існавання адмаўляе, выключае магчымасць існавання чаго‑н. іншага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адмаўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; незак., што.

1. гл. адмовіць.

2. Не прызнаваць існавання, значэння, мэтазгоднасці чаго-н.; абвяргаць што-н., выступаць супраць чаго-н.

А. мастацтва.

А. сваю віну.

|| наз. адмаўле́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

богаадсту́пніцтва, -а, н.

Адмаўленне ад веры ў Бога.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бязбо́жнасць, -і, ж.

Адмаўленне існавання Бога, адсутнасць веры ў Бога.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дэманстраты́ўны демонстрати́вный;

~нае адмаўле́нне — демонстрати́вный отка́з

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

неўмяша́нне, -я, н.

Адмаўленне ад умяшання ў што-н.

Палітыка неўмяшання.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

атэі́зм, ‑у, м.

Адмаўленне існавання бога, адмаўленне рэлігіі.

[Ад грэч. «a» — без- і theos — бог.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)