адлу́плены

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. адлу́плены адлу́пленая адлу́пленае адлу́пленыя
Р. адлу́пленага адлу́пленай
адлу́пленае		 адлу́пленага адлу́пленых
Д. адлу́пленаму адлу́пленай адлу́пленаму адлу́пленым
В. адлу́плены (неадуш.)
адлу́пленага (адуш.)		 адлу́пленую адлу́пленае адлу́пленыя (неадуш.)
адлу́пленых (адуш.)
Т. адлу́пленым адлу́пленай
адлу́пленаю		 адлу́пленым адлу́пленымі
М. адлу́пленым адлу́пленай адлу́пленым адлу́пленых

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адлу́плены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. адлу́плены адлу́пленая адлу́пленае адлу́пленыя
Р. адлу́пленага адлу́пленай
адлу́пленае		 адлу́пленага адлу́пленых
Д. адлу́пленаму адлу́пленай адлу́пленаму адлу́пленым
В. адлу́плены (неадуш.)
адлу́пленага (адуш.)		 адлу́пленую адлу́пленае адлу́пленыя (неадуш.)
адлу́пленых (адуш.)
Т. адлу́пленым адлу́пленай
адлу́пленаю		 адлу́пленым адлу́пленымі
М. адлу́пленым адлу́пленай адлу́пленым адлу́пленых

Кароткая форма: адлу́плена.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адлу́плены I

1. отлу́пленный;

2. разг. ото́рванный;

1, 2 см. адлупі́ць I

адлу́плены II разг. отколо́ченный, отлу́пленный; см. адлупі́ць II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адлу́плены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад адлупіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

отлу́пленный

1. адлу́плены, мног. паадлу́пліваны;

2. адлу́плены, адлупцава́ны; см. отлупи́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)