адлу́п
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
адлу́п |
адлу́пы |
| Р. |
адлу́пу |
адлу́паў |
| Д. |
адлу́пу |
адлу́пам |
| В. |
адлу́п |
адлу́пы |
| Т. |
адлу́пам |
адлу́памі |
| М. |
адлу́пе |
адлу́пах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
адлу́п, -пу м., лес. отлу́п
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
отлу́п лес. адлу́п, -пу м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)