адко́рмлены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. адко́рмлены адко́рмленая адко́рмленае адко́рмленыя
Р. адко́рмленага адко́рмленай
адко́рмленае
адко́рмленага адко́рмленых
Д. адко́рмленаму адко́рмленай адко́рмленаму адко́рмленым
В. адко́рмлены (неадуш.)
адко́рмленага (адуш.)
адко́рмленую адко́рмленае адко́рмленыя (неадуш.)
адко́рмленых (адуш.)
Т. адко́рмленым адко́рмленай
адко́рмленаю
адко́рмленым адко́рмленымі
М. адко́рмленым адко́рмленай адко́рмленым адко́рмленых

Кароткая форма: адко́рмлена.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адко́рмлены отко́рмленный; упи́танный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адко́рмлены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад адкарміць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́рмны, -ая, -ае.

Якога кормяць на забой; адкормлены.

Кормныя свінні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уко́рмлены, -ая, -ае.

Сыты, адкормлены.

Укормленая свіння.

|| наз. уко́рмленасць, -і, ж.

Мяса сярэдняй укормленасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

отко́рмленный адко́рмлены, мног. паадко́рмліваны, вы́кармлены, мног. павыко́рмліваны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

утучнённый

1. угно́ены;

2. уко́рмлены, адко́рмлены; см. утучни́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ко́рмны, ‑ая, ‑ае.

Якога кормяць на забой; адкормлены. Пад павеццю, разрыўшы яму, ляжаў кормны кабан. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гла́дкі, -ая, -ае.

1. Роўны, без упадзін і выступаў.

Г. стол.

Гладкая пляцоўка.

2. перан. Просты, лёгкі для разумення (пра мову, верш, думкі і пад.).

Г. стыль.

Лектар гаварыў гладка (прысл.).

3. Сыты, адкормлены (разм.).

Гладкія коні.

Г. пан.

|| наз. гла́дкасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Спа́сныадкормлены’ (Выг., Сл. Брэс.), ‘непераборлівы і добры да яды’ (ТС; лун., Шатал.; Сл. Брэс., Жыв. сл., ЛА, 4, Скарбы), ‘вынослівы’ (Мат. Гом.). Дэрыват ад асновы цяп. ч. дзеяслова спасвіцьспасу́ з суф. ‑н(ы). Але спа́слы ‘тлусты, адкормлены’ (Жд. 1), ‘вынослівы’ (брасл., Сл. ПЗБ), аўтары слоўніка (там жа, 4, 533) лічаць паланізмам, параўн. польск. spasłyадкормлены, сыты, тлусты’. Магчыма, палес. спа́сны паходзіць з той жа польскай крыніцы з заменай ‑л‑ на ‑н‑.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)