адко́лваць гл. адкалоць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адко́лваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. адко́лваю адко́лваем
2-я ас. адко́лваеш адко́лваеце
3-я ас. адко́лвае адко́лваюць
Прошлы час
м. адко́лваў адко́лвалі
ж. адко́лвала
н. адко́лвала
Загадны лад
2-я ас. адко́лвай адко́лвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час адко́лваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адко́лваць I несов. отка́лывать, отшпи́ливать

адко́лваць II несов. отка́лывать; см. адкало́ць II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адко́лваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да адкалоць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адкало́ць, -калю́, -ко́леш, -ко́ле; -калі́; -ко́латы; зак.

1. што. Аддзяліць ад цэлага, колючы.

А. кавалачак цукру.

2. перан., каго-што. Прымусіць парваць з кім-н., выйсці з якой-н. групы, арганізацыі.

А. ад родзічаў.

3. Адняць прыколатае або выняць тое, чым прыколата, прышпілена што-н.

А. бант.

А. шпільку.

4. што, перан. Зрабіць, сказаць што-н. недарэчнае, нечаканае (разм.).

А. нумар.

|| незак. адко́лваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. адко́лванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шчапа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., што.

Адколваць тонкімі слаямі (дрэва).

Ш. лучыну.

|| наз. шчапа́нне, -я, н.

|| прым. шчапа́льны, -ая, -ае (спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

отка́лывать​II несов. (отшпилять) адко́лваць, адшпі́льваць, адшпіля́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адко́л, ‑у, м.

Дзеянне паводле дзеясл. адколваць — адкалоць (у 1, 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адко́лвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да адкалоцца.

2. Зал. да адколваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уру́б, ‑а, м.

Спец. Шчыліна, прабітая ў горнай пародзе, каб лягчэй было адколваць яе глыбамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)