адкача́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., каго.

Вярнуць чалавеку прытомнасць.

Ледзь адкачалі тапельца.

|| незак. адка́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адкача́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адкача́ю адкача́ем
2-я ас. адкача́еш адкача́еце
3-я ас. адкача́е адкача́юць
Прошлы час
м. адкача́ў адкача́лі
ж. адкача́ла
н. адкача́ла
Загадны лад
2-я ас. адкача́й адкача́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час адкача́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адкача́ць сов.

1. (кончить катать) отката́ть;

а. бялі́зну — отката́ть бельё;

2. (привести в чувство) откача́ть;

а. тапе́льца — откача́ть уто́пленника

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адкача́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.

Вярнуць чалавеку прытомнасць. Адкачаць тапельца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адка́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да адкачаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

откача́ть сов.

1. (воду) адпампава́ць, вы́пампаваць;

2. (утопленника) адкача́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адкача́ны

1. отка́танный;

2. отка́чанный;

1, 2 см. адкача́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адка́чваць несов. (приводить в чувство) отка́чивать; см. адкача́ць 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

отката́ть сов.

1. (кончить катать) адкача́ць;

2. (быстро сделать) прост. адсмалі́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ад..., (а таксама ада... і ад’...), прыстаўка.

1. Ужываецца пры ўтварэнні дзеясловаў і абазначае: а) аддаленне ад каго‑, чаго‑н., напрыклад: адысці, адбегчы, адпаўзці, адляцець, адплысці; б) аддзяленне ад прадмета яго часткі або іншага прадмета, цесна з ім звязанага, напрыклад: адвязаць, адкусіць, адкруціць, адрэзаць, адчапіць; в) завяршэнне і спыненне дзеяння, часта з адценнем інтэнсіўнасці або стараннасцю дакладнасці, напрыклад: адгасціць, адгрымець; г) звернутасць дзеяння ў адказ на што‑н., напрыклад: адгукнуцца, аддзякаваць; д) пазбаўленне, вызваленне ад чаго‑н., вяртанне каго‑н. у ранейшы стан, напрыклад: адвучыць (ад дрэнных прывычак), адбіць (ахвоту), адкачаць (тапельца), адагрэцца; е) (з часціцай ‑ся) ухіленне ад чаго‑н., напрыклад: адгаварыцца, адмовіцца (ад удзелу), адпісацца; ж) давядзенне працяглым дзеяннем да страты адчувальнасці, напрыклад: адлежаць (бакі), адседзець (нагу), адбіць (рукі).

2. Ужываецца пры ўтварэнні прыметнікаў з абазначэннем паходжання, сувязі іх з чым‑н., напрыклад: аддзеяслоўны, адметны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)