адкава́ць, -кую́, -куе́ш, -куе́; -куём, -куяце́, -кую́ць; -ку́й; -кава́ны; зак.

1. што. Выкаваць.

А. падкову.

2. каго-што. Аддзяліць што-н. прыкаванае; раскаваць.

А. каня.

3. Закончыць коўку.

|| незак. адко́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адкава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адкую́ адкуё́м
2-я ас. адкуе́ш адкуяце́
3-я ас. адкуе́ адкую́ць
Прошлы час
м. адкава́ў адкава́лі
ж. адкава́ла
н. адкава́ла
Загадны лад
2-я ас. адку́й адку́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час адкава́ўшы

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адкава́ць сов., в разн. знач. откова́ть;

а. наро́г — откова́ть ле́мех;

а. падко́ву — откова́ть подко́ву

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адкава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; ‑куём, ‑куяце; зак., каго-што.

1. Выкаваць. Адкаваць парог.

2. Аддзяліць што‑н. прыкаванае; раскаваць. Адкаваць каня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адко́ўваць гл. адкаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

откова́ть сов. адкава́ць, вы́каваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адку́ць сов., см. адкава́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адко́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да адкаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адкава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад адкаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)