адзі́ны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. адзі́ны адзі́ная адзі́нае адзі́ныя
Р. адзі́нага адзі́най
адзі́нае		 адзі́нага адзі́ных
Д. адзі́наму адзі́най адзі́наму адзі́ным
В. адзі́ны (неадуш.)
адзі́нага (адуш.)		 адзі́ную адзі́нае адзі́ныя (неадуш.)
адзі́ных (адуш.)
Т. адзі́ным адзі́най
адзі́наю		 адзі́ным адзі́нымі
М. адзі́ным адзі́най адзі́ным адзі́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адзі́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. адзі́ны адзі́ная адзі́нае адзі́ныя
Р. адзі́нага адзі́най
адзі́нае		 адзі́нага адзі́ных
Д. адзі́наму адзі́най адзі́наму адзі́ным
В. адзі́ны (неадуш.)
адзі́нага (адуш.)		 адзі́ную адзі́нае адзі́ныя (неадуш.)
адзі́ных (адуш.)
Т. адзі́ным адзі́най
адзі́наю		 адзі́ным адзі́нымі
М. адзі́ным адзі́най адзі́ным адзі́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

касмало́гія, -і, ж.

Вучэнне пра Сусвет як пра адзінае цэлае.

|| прым. касмалагі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

віду́шчы, -ая, -ае.

Які мае зрок, бачыць або здольны бачыць.

В. чалавек.

Адзінае відушчае вока.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адзі́ны, -ая, -ае.

1. Толькі адзін.

А. сын.

Адзіная радасць.

2. Цэлы, непадзельны, з’яднаны.

Адзінае цэлае.

А. парыў.

А. фронт.

3. Агульны для ўсіх, аднолькавы.

А. лёс.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цэ́лае сущ. це́лое;

адзі́нае ц. — еди́ное це́лое;

◊ у цэ́лым — в це́лом

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сі́нтэз, -у, м.

1. Абагульненне звестак у адзінае цэлае, здабытых у працэсе аналізу даследаваных з’яў.

2. Атрыманне складаных хімічных злучэнняў з больш простых (спец.).

С. бялкоў.

|| прым. сінтэты́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

касмало́гія, ‑і, ж.

Вучэнне пра Сусвет як пра адзінае цэлае. // Раздзел астраноміі, прысвечаны гэтаму вучэнню.

[Ад грэч. kósmos — Сусвет і lógos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

збо́рнасць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць зборнага (у 2, 5 знач.).

2. Здольнасць абазначаць сукупнасць прадметаў або асоб як адзінае цэлае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абагу́льніць, -ню, -ні́ш, -ні́ць; -нены; зак., што.

Знайсці агульнае ў розных думках, крыніцах, фактах і на падставе гэтага зрабіць агульны вывад; аб’яднаць, злучыць у нешта адзінае.

А. назіранні пісьменніка.

А. творчы вопыт даследчыкаў.

|| незак. абагульня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. абагульне́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)