unification

[,ju:nɪfɪˈkeɪʃən]

n.

1) аб’ядна́ньне n.

2) зьвядзе́ньне да адзі́нае фо́рмы, сыстэ́мы; уніфіка́цыя f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

з’ядна́цца, з’ядно́ўвацца (утварыць адзінае цэлае) sich zusmmenschließen, sich verinigen; sich schren (вакол чаго-н. um A)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

зве́сці

1. (зверху ўніз) herbführen vt (у напрамку да таго, хто гаворыць); hinbführen vt (у напрамку ад таго, хто гаворыць);

2. (адвесці на другое месца) bführen vt; wgführen vt;

3. (дапамагчы сустрэцца) zusmmenführen vt;

4. (сабраць у адно месца) zusmmenführen vt, zusmmenbringen* vt;

5. (скласці ў адзінае цэлае) verinigen vt; zusmmenfassen vt;

6. (знішчыць) usmerzen vt; usrotten vt; vertlgen vt;

7. (абмежаваць, скараціць) reduzeren vt, beschränken vt; zurückführen vt (да чаго-н. auf A);

8. (збіць з правільнага жыццёвага шляху) verliten vt, verführen vt, vom rchtigen Weg bbringen*;

зве́сці бро́вы die Bruen zusmmenziehen*;

зве́сці канцы́ з канца́мі разм. (finanzill) (mit Müh und Not) über die Rnden kmmen*;

зве́сці раху́нкі з кім-н. mit j-m brechnen;

зве́сці ў магі́лу [труну́, на той свет, у зямлю́] ins Grab [unter die rde] brngen*;

зве́сці на нішто́ [да нуля́] zunchte mchen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)