адзе́жка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
адзе́жка |
адзе́жкі |
| Р. |
адзе́жкі |
адзе́жак |
| Д. |
адзе́жцы |
адзе́жкам |
| В. |
адзе́жку |
адзе́жкі |
| Т. |
адзе́жкай
адзе́жкаю |
адзе́жкамі |
| М. |
адзе́жцы |
адзе́жках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
адзе́жка, ‑і, ДМ ‑жцы; Р мн. ‑жак; ж.
1. Памянш. да адзежа. Каб не ежка ды не адзежка, было б грошай поўна дзежка. Прыказка.
2. Адзінкавы прадмет адзення; тое, што і адзежына.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адзе́жа, -ы, ж.
Тое, што і адзенне (у 1 знач.; разм.).
Набыць зімовую адзежу.
|| памянш. адзе́жка, -і, ДМ -жцы, мн. -і, -жак, ж.
Каб не ежка ды не адзежка, была б грошай дзежка (прыказка).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)