адзаві́ст
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
адзаві́ст |
адзаві́сты |
| Р. |
адзаві́ста |
адзаві́стаў |
| Д. |
адзаві́сту |
адзаві́стам |
| В. |
адзаві́ста |
адзаві́стаў |
| Т. |
адзаві́стам |
адзаві́стамі |
| М. |
адзаві́сце |
адзаві́стах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
адзаві́ст м., ист. отзови́ст
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
адзаві́ст, ‑а, М ‑сце, м.
Прыхільнік адзавізму.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
отзови́ст адзаві́ст, -та м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)