адзаві́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. адзаві́ст адзаві́сты
Р. адзаві́ста адзаві́стаў
Д. адзаві́сту адзаві́стам
В. адзаві́ста адзаві́стаў
Т. адзаві́стам адзаві́стамі
М. адзаві́сце адзаві́стах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адзаві́ст м., ист. отзови́ст

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адзаві́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Прыхільнік адзавізму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

отзови́ст адзаві́ст, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Вольскі С. (адзавіст) 1/103

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)