аджыві́ць, -жыўлю́, -жы́віш, -жы́віць; -жы́ўлены; зак., каго-што.

Тое, што і ажывіць (у 1 знач.).

|| незак. аджыўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. аджыўле́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аджыві́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. аджыўлю́ аджы́вім
2-я ас. аджы́віш аджы́віце
3-я ас. аджы́віць аджы́вяць
Прошлы час
м. аджыві́ў аджыві́лі
ж. аджыві́ла
н. аджыві́ла
Загадны лад
2-я ас. аджыві́ аджыві́це
Дзеепрыслоўе
прош. час аджыві́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аджыві́ць сов., см. ажыві́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аджыві́ць, ‑жыўлю, ‑жывіш, ‑жывіць; зак., каго-што.

Тое, што і ажывіць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

застарэ́ць, ‑эе; зак.

Разм.

1. Укараніцца, стаць непапраўным. Хвароба застарэла.

2. Стаць неадпаведным сучасным патрабаванням, нормам; устарэць. Трэба аджывіць школу, бо спосабы .. заняткаў [Лабановіча] так застарэлі, што напэўна перасталі быць цікавымі для дзяцей. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)