аддзялё́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аддзялё́нны аддзялё́нная аддзялё́ннае аддзялё́нныя
Р. аддзялё́ннага аддзялё́ннай
аддзялё́ннае		 аддзялё́ннага аддзялё́нных
Д. аддзялё́ннаму аддзялё́ннай аддзялё́ннаму аддзялё́нным
В. аддзялё́нны (неадуш.)
аддзялё́ннага (адуш.)		 аддзялё́нную аддзялё́ннае аддзялё́нныя (неадуш.)
аддзялё́нных (адуш.)
Т. аддзялё́нным аддзялё́ннай
аддзялё́ннаю		 аддзялё́нным аддзялё́ннымі
М. аддзялё́нным аддзялё́ннай аддзялё́нным аддзялё́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аддзялё́нны

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
м. -
Н. аддзялё́нны аддзялё́нныя
Р. аддзялё́ннага аддзялё́нных
Д. аддзялё́ннаму аддзялё́нным
В. аддзялё́ннага аддзялё́нных
Т. аддзялё́нным аддзялё́ннымі
М. аддзялё́нным аддзялё́нных

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аддзялённы воен.

1. прил. отделённый;

а. камандзі́р — отделённый команди́р;

2. в знач. сущ., разг. отделённый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аддзялённы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае дачыненне да аддзялення (у 4 знач.). Аддзялённы камандзір.

2. у знач. наз. аддзялённы, ‑ага, м. Камандзір аддзялення. У арміі Бяссонаў доўга служыў і салдатам, і аддзялённым, і ўзводным, і ротным — усё ў пяхоце, у танкавую часць ён трапіў многа пазней. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аддзяле́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

1. гл. аддзяліцца, аддзяліць.

2. Тое, што і аддзел (у 1 знач.).

А. банка.

А. міліцыі.

3. Асобная самастойная ўстанова, арганізацыя і пад. ў сістэме чаго-н.

Паштовае а. сувязі.

4. Самастойная частка канцэрта, тэатральнага паказу.

Другое а. канцэрта.

5. Ніжэйшае вайсковае падраздзяленне, што ўваходзіць у склад узвода.

Камандзір аддзялення.

6. Асобная, адгароджаная частка памяшкання.

Першае а. склада.

7. Адна з частак, на якія падзелена што-н., прызначанае для захоўвання розных рэчаў, прадметаў.

Партфель мае два аддзяленні.

|| прым. аддзяле́нчы, -ая, -ае (да 2 знач.; спец.) і аддзялённы, -ая, -ае (да 5 знач.).

Аддзяленчыя штаты.

Аддзялённы камандзір.

Загад аддзялённага (наз.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

отделённый

1. прил. аддзе́лены;

2. сущ., воен. аддзялённы, -нага м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)