адгука́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адгука́ю адгука́ем
2-я ас. адгука́еш адгука́еце
3-я ас. адгука́е адгука́юць
Прошлы час
м. адгука́ў адгука́лі
ж. адгука́ла
н. адгука́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час адгука́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адгу́каць

‘пагутарыць’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адгу́каю адгу́каем
2-я ас. адгу́каеш адгу́каеце
3-я ас. адгу́кае адгу́каюць
Прошлы час
м. адгу́каў адгу́калі
ж. адгу́кала
н. адгу́кала
Загадны лад
2-я ас. адгу́кай адгу́кайце
Дзеепрыслоўе
прош. час адгу́каўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адгука́ць сов.

1. ко́нчить ау́кать;

2. отозва́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адгука́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

1. Скончыць гукаць. Адгукала труба, адмычалі каровы, ў полі пуста — ні голасу, ні аганька. Дудар.

2. каго-што; перан. Гукаючы, клічучы, вярнуць. Толькі еднасці сіла Долю нам адгукала. Бялевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)