адга́дваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. адга́дванне, -я, н. і адга́дка, -і, ДМ -дцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адга́дваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. адга́дваю адга́дваем
2-я ас. адга́дваеш адга́дваеце
3-я ас. адга́двае адга́дваюць
Прошлы час
м. адга́дваў адга́двалі
ж. адга́двала
н. адга́двала
Загадны лад
2-я ас. адга́двай адга́двайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час адга́дваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адга́дваць несов. отга́дывать; уга́дывать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адга́дваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да адгадаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

отга́дывать несов. адга́дваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адга́дчык, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Чалавек, які ўмее адгадваць, адгадвае што-н.

|| ж. адга́дчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адга́дванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адгадваць — адгадаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адга́дчык, ‑а, м.

Разм. Той, хто ўмее адгадваць, адгадвае што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шара́да, -ы, ДМ -дзе, мн. -ы, -ра́д, ж.

Загадка, у якой загаданае слова падзяляецца на часткі, а кожная частка нагадвае самастойнае слова, якое трэба адгадваць, каб выйшла галоўнае слова.

Разыгрываць шарады.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адга́двацца, ‑аецца; незак.

1. Угадвацца. За соснамі адгадваўся блізкі праліў, чутно было, як ліжуць гальку хвалі. Лупсякоў.

2. Зал. да адгадваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)