адво́дка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. адво́дка адво́дкі
Р. адво́дкі адво́дак
Д. адво́дцы адво́дкам
В. адво́дку адво́дкі
Т. адво́дкай
адво́дкаю		 адво́дкамі
М. адво́дцы адво́дках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адво́дка ж., в разн. знач. отво́дка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адво́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

1. Дзеянне паводле дзеясл. адводзіць — адвесці (у 6 знач.).

2. Спец. Прыстасаванне ў станках для пераводу рэменя з рабочага шківа на халасты і наадварот.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

отво́дка адво́дка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адво́дак

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. адво́дак адво́дкі
Р. адво́дка адво́дкаў
Д. адво́дку адво́дкам
В. адво́дак адво́дкі
Т. адво́дкам адво́дкамі
М. адво́дку адво́дках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)