адваёўваць гл. адваяваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адваё́ўваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. адваё́ўваю адваё́ўваем
2-я ас. адваё́ўваеш адваё́ўваеце
3-я ас. адваё́ўвае адваё́ўваюць
Прошлы час
м. адваё́ўваў адваё́ўвалі
ж. адваё́ўвала
н. адваё́ўвала
Загадны лад
2-я ас. адваё́ўвай адваё́ўвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час адваё́ўваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адваёўваць несов., в разн. знач. отвоёвывать; см. адваява́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адваёўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да адваяваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адваява́ць, -ваю́ю, -ваю́еш, -ваю́е; -ваю́й; -ваява́ны; зак.

1. каго-што. Вярнуць у барацьбе, у вайне.

А. сваю зямлю ў захопнікаў.

2. перан. Дамагчыся чаго-н. настойлівасцю.

А. пераходны сцяг.

3. Кончыць ваяваць (разм.).

Салдат сваё адваяваў.

4. Пазбавіцца сілы, моцы ваяваць (разм.).

Я ўжо стары, сваё адваяваў.

|| незак. адваёўваць, -аю, -аеш, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

отвоёвывать несов. адваёўваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адваёўвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да адваёўваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адваёўвацца несов., страд. отвоёвываться; см. адваёўваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)