адвалачы́, -лаку́, -лачэ́ш, -лачэ́; -лачо́м, -лачаце́, -лаку́ць; -ло́к, -лакла́, -лакло́; -лачы́; -ло́чаны; зак., каго-што (разм.).

Валочачы, адцягнуць.

А. мяшок з бульбай.

|| незак. адвалака́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адвалачы́

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адвалаку́ адвалачо́м
2-я ас. адвалачэ́ш адвалачаце́
3-я ас. адвалачэ́ адвалаку́ць
Прошлы час
м. адвало́к адвалаклі́
ж. адвалакла́
н. адвалакло́
Загадны лад
2-я ас. адвалачы́ адвалачы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час адвало́кшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

адвалачы́ сов.

1. отволо́чь, оттащи́ть; (в несколько приёмов) оттаска́ть;

2. тех. (изготовить волочением) отволочи́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адвалачы́, ‑валаку, ‑валачэш, ‑валачэ; ‑валачом, ‑валачаце; пр. адвалок, ‑валакла, ‑валакло; зак., каго-што.

Адцягнуць, перанесці што‑н. на іншае месца, убок ад чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адвалака́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да адвалачы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адвало́чаны разг. отволо́ченный, отта́щенный; отта́сканный; см. адвалачы́ 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

отволочи́ть, отволо́чь сов. (оттащить) прост. адвалачы́, мног. паадвалака́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паадвалака́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Разм. Адвалачы ўсё, многае або ўсіх, многіх. Паадвалакаць мяшкі. Паадвалакаць раненых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разладава́ць, ‑дую, ‑дуеш, ‑дуе; зак., што.

Вызваліць ад грузу; разгрузіць. Пакуль падняць і адвалачы вагоны, трэба раней разладаваць, муку адправіць на бліжэйшую станцыю. Карпюк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уволо́чь сов.

1. разг. павалачы́, звалачы́; (выволочь) вы́валачы; (в сторону) адвалачы́; (заволочь) завалачы́;

2. (украсть) прост. укра́сці, сцягну́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)