адарва́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
адарва́нне |
адарва́нні |
| Р. |
адарва́ння |
адарва́нняў |
| Д. |
адарва́нню |
адарва́нням |
| В. |
адарва́нне |
адарва́нні |
| Т. |
адарва́ннем |
адарва́ннямі |
| М. |
адарва́нні |
адарва́ннях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
адарва́нне ср. отторже́ние; см. адарва́ць 2
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
отторже́ние адарва́нне, -ння ср.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)