адалі́ска
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
адалі́ска |
адалі́скі |
| Р. |
адалі́скі |
адалі́сак |
| Д. |
адалі́сцы |
адалі́скам |
| В. |
адалі́ску |
адалі́сак |
| Т. |
адалі́скай
адалі́скаю |
адалі́скамі |
| М. |
адалі́сцы |
адалі́сках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Адалі́ска (БРС). Новае запазычанне з рускай мовы, дзе з франц. odalisque, якое з тур. oḍalyḳ (oḍa ’пакой’) (Локач, 127).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
одали́ска уст. адалі́ска, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)