ада́жыа

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, нескланяльны

адз. мн.
Н. ада́жыа ада́жыа
Р. ада́жыа ада́жыа
Д. ада́жыа ада́жыа
В. ада́жыа ада́жыа
Т. ада́жыа ада́жыа
М. ада́жыа ада́жыа

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ада́жыа (спец.).

1. прысл. Павольна, працяжна (аб тэмпе выканання музычных твораў).

2. наз., нескл., н. Музычны твор або частка яго ў павольным тэмпе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ада́жыа

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
ада́жыа - -

Крыніцы: krapivabr2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ада́жыа муз.

1. нареч. ада́жио;

2. сущ., нескл., ср. ада́жио

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ада́жио муз.

1. нареч. ада́жыа;

2. сущ. ада́жыа нескл., ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)