адагну́ты

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. адагну́ты адагну́тая адагну́тае адагну́тыя
Р. адагну́тага адагну́тай
адагну́тае		 адагну́тага адагну́тых
Д. адагну́таму адагну́тай адагну́таму адагну́тым
В. адагну́ты (неадуш.)
адагну́тага (адуш.)		 адагну́тую адагну́тае адагну́тыя (неадуш.)
адагну́тых (адуш.)
Т. адагну́тым адагну́тай
адагну́таю		 адагну́тым адагну́тымі
М. адагну́тым адагну́тай адагну́тым адагну́тых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адагну́ты

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. адагну́ты адагну́тая адагну́тае адагну́тыя
Р. адагну́тага адагну́тай
адагну́тае		 адагну́тага адагну́тых
Д. адагну́таму адагну́тай адагну́таму адагну́тым
В. адагну́ты (неадуш.)
адагну́тага (адуш.)		 адагну́тую адагну́тае адагну́тыя (неадуш.)
адагну́тых (адуш.)
Т. адагну́тым адагну́тай
адагну́таю		 адагну́тым адагну́тымі
М. адагну́тым адагну́тай адагну́тым адагну́тых

Кароткая форма: адагну́та.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адагну́ты

1. ото́гнутый;

2. разо́гнутый; распрямлённый;

1, 2 см. адагну́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адагну́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад адагнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адваро́т, -у, М -ро́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Адагнуты і прыгладжаны край адзення ці абутку.

Пінжак з шырокімі адваротамі.

2. Адваротны бок чаго-н. (кнігі, паштоўкі і пад.).

Подпіс на адвароце здымка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фла́нец, ‑нца, м.

Спец.

1. Злучальная частка трубаправодаў, валаў і пад. у выглядзе дыска з адтулінамі для балтоў.

2. Адагнуты пад прамым вуглом кант металічнага ліста.

[Ад ням. Flansch.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

отогну́тый

1. адагну́ты, мног. паадгіна́ты;

2. закаса́ны, мног. пазака́сваны; адхінёны, мног. паадхіна́ты; см. отогну́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адваро́т, ‑а, М ‑роце, м.

1. Адагнуты і прыгладжаны (прыпрасаваны) край адзення ці абутку. Махнач моўчкі адышоў да сваёй скрыні і сеў там, а Полаз на дзіва хутка падняўся, стаў тварам у твар, узяў Лемяшэвіча за адварот пінжака. Шамякін.

2. Адваротны бок чаго‑н., напрыклад, кнігі, канверта, здымка і пад. Адварот паштоўкі. □ Собіч, не адрываючыся, сачыў, каб не асталося дзе прапускаў, бо часамі подпіс павінен быць толькі наверсе, а часамі і на адвароце. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)