огуре́чный агуро́чны;

огуре́чная трава́ бот. агуро́чная трава́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бура́чнікавыя, ‑ых, адз. няма.

Сямейства двухдольных раслін, да якіх адносяцца незабудкі, медуніцы, геліятроп, агурочная трава і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

агуро́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. агуро́чны агуро́чная агуро́чнае агуро́чныя
Р. агуро́чнага агуро́чнай
агуро́чнае		 агуро́чнага агуро́чных
Д. агуро́чнаму агуро́чнай агуро́чнаму агуро́чным
В. агуро́чны (неадуш.)
агуро́чнага (адуш.)		 агуро́чную агуро́чнае агуро́чныя (неадуш.)
агуро́чных (адуш.)
Т. агуро́чным агуро́чнай
агуро́чнаю		 агуро́чным агуро́чнымі
М. агуро́чным агуро́чнай агуро́чным агуро́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

◎ Пу́палка ’маленькі агурок, ад якога адпала кветка’ (Ян.). Да пу́пел (гл.); чэш. рираіка ’асліннік, Oenothera biennis’, харв. ριφα‑ Ijka ’тс’, балг. пу́палка ’тс’ даюць падставы для рэканструкцыі прасл. *рорьІка, вытворнага ад *рорь (БЕР, 5, 855; Махэк₂, 500), параўн. пупок ’маленькі агурок’, рус. опу́пышек ’агурочная завязь’, балг. пупавеем ’астаюся малы, не расту’, серб.-харв. pupoljak ’пупышка на сцябліне, з якой мае развіцца кветка, адростак’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)