агры́зак
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
агры́зак |
агры́зкі |
| Р. |
агры́зка |
агры́зкаў |
| Д. |
агры́зку |
агры́зкам |
| В. |
агры́зак |
агры́зкі |
| Т. |
агры́зкам |
агры́зкамі |
| М. |
агры́зку |
агры́зках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
агры́зак, -зка, мн. -зкі, -зкаў, м.
1. Абгрызены кавалак чаго-н., недаедзеная частка чаго-н.
А. яблыка.
2. Рэшта якога-н. прадмета, малапрыдатная для ўжывання.
А. алоўка (спісаны, кароткі аловак).
3. перан., зневаж. Пра каго-н., кім пагарджаюць, хто не заслугоўвае павагі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
агры́зак, -зка м. огры́зок
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
агры́зак, ‑зка, м.
Абгрызены кавалак, недаедзеная частка чаго‑н. Агрызак яблыка. □ На стале і пад сталом валяліся крошкі, агрызкі селядцоў, скарынкі хлеба і коркі ад бутэлек. Колас. // Рэшта якога‑н. прадмета, малапрыдатная для ужывання. Агрызак алоўка. // перан. Зневаж. Пра чалавека і інш., якімі пагарджаюць, якія не заслугоўваюць павагі. [Анікей:] — Мы, рабочыя, прымусім гэты агрызак з царскага стала [Дзяржаўную думу] яшчэ не так заварушыцца. Гартны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Агры́зкі
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
| Н. |
Агры́зкі |
| Р. |
Агры́зак
Агры́зкаў |
| Д. |
Агры́зкам |
| В. |
Агры́зкі |
| Т. |
Агры́зкамі |
| М. |
Агры́зках |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
обгры́зок агры́зак, -зка м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
огры́зок агры́зак, -зка м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
обгло́док, разг. обгло́дыш агры́зак, -зка м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
абмусо́лак, ‑лка, м.
Разм. Абмусоленая рэшта чаго‑н.; агрызак. Іван зноў корпаецца ў сваім мяшку, наводзіць парадак, складае на месца ніткі.., абмусолак аловачны. Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Аскро́так ’асколак, трэска’ (Гарэц., Юрч.), аскрё́так (Бяльк., дадатак рэд.), аскрётык (Юрч.). Утворана з суфіксам ‑ак ад дзеяслова *аскрэсць (Юрч. скрэсць, Нас. скрэсцьца) паводле мадэлі абрубак, агрызак і г. д., параўн. паскрэбкі з б, што адпавядае літаратурнай форме дзеяслова. Формы з цвёрдым р свядома ўтвораны ад мяккаэравых форм па літаратурнаму ўзору. Параўн. ашкрётык (Бяльк.) з экспрэснай зменай ск на шк.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)