агра́фка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
агра́фка |
агра́фкі |
| Р. |
агра́фкі |
агра́фак |
| Д. |
агра́фцы |
агра́фкам |
| В. |
агра́фку |
агра́фкі |
| Т. |
агра́фкай
агра́фкаю |
агра́фкамі |
| М. |
агра́фцы |
агра́фках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
агра́фка ж., разг. агра́ф м.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
агра́фка, ‑і, ДМ ‑фцы; Р мн. ‑фак; ж.
Разм. Своеасаблівая шпілька, якая ужываецца для прымацавання чаго‑н. да адзення, змацавання тканін; англійская шпілька. — Міша, — пазвала.. [жанчына] раптам маленькага хлопчыка.. — Я табе, сынок, пакладу ў кішэню ключ, а каб не згубіў, прышпілю аграфкай. Карпюк.
[Фр. agrafe.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)