аго́лены

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аго́лены аго́леная аго́ленае аго́леныя
Р. аго́ленага аго́ленай
аго́ленае		 аго́ленага аго́леных
Д. аго́ленаму аго́ленай аго́ленаму аго́леным
В. аго́лены (неадуш.)
аго́ленага (адуш.)		 аго́леную аго́ленае аго́леныя (неадуш.)
аго́леных (адуш.)
Т. аго́леным аго́ленай
аго́ленаю		 аго́леным аго́ленымі
М. аго́леным аго́ленай аго́леным аго́леных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

аго́лены

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аго́лены аго́леная аго́ленае аго́леныя
Р. аго́ленага аго́ленай
аго́ленае		 аго́ленага аго́леных
Д. аго́ленаму аго́ленай аго́ленаму аго́леным
В. аго́лены (неадуш.)
аго́ленага (адуш.)		 аго́леную аго́ленае аго́леныя (неадуш.)
аго́леных (адуш.)
Т. аго́леным аго́ленай
аго́ленаю		 аго́леным аго́ленымі
М. аго́леным аго́ленай аго́леным аго́леных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

аго́лены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аго́лены аго́леная аго́ленае аго́леныя
Р. аго́ленага аго́ленай
аго́ленае		 аго́ленага аго́леных
Д. аго́ленаму аго́ленай аго́ленаму аго́леным
В. аго́лены (неадуш.)
аго́ленага (адуш.)		 аго́леную аго́ленае аго́леныя (неадуш.)
аго́леных (адуш.)
Т. аго́леным аго́ленай
аго́ленаю		 аго́леным аго́ленымі
М. аго́леным аго́ленай аго́леным аго́леных

Кароткая форма: аго́лена.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

аго́лены I прям., перен. оголённый, обнажённый; см. агалі́ць I

аго́лены II обри́тый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аго́лены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад агаліць.

2. у знач. прым. Без адзення; голы. Сумны, паніклы і ў той жа час суровы ў сваім маўчанні, з аголенай галавой,.. [вайсковец] доўга аглядаў запусцелае селішча. Ракітны. // Пазбаўлены покрыва. Аголенае карэнне дрэў. // Пазбаўлены верхняга слоя; бачны, не прыкрым. Аголеныя горныя пароды. // Пазбаўлены расліннасці (пра мясцовасць). Неба абложанае нізкімі хмарамі, здавалася, усё цяжэй навісла над аголенай зямлёй. Колас.

3. у знач. прым. Выняты з ножнаў. Казакі з аголенымі шаблямі, з гіканнем праімчаліся паўз яго [Юткевіча]. Мікуліч.

4. перан.; у знач. прым. Відавочны па сваёй сутнасці, непрыкрыты. Аголены цынізм. Аголеная праўда.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

оголённый аго́лены;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обри́тый аго́лены, абры́ты;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абго́лены, см. аго́лены II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

напаўаго́лены, ‑ая, ‑ае.

Амаль аголены. Напаўаголеныя галіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўаго́лены, ‑ая, ‑ае.

Амаль аголены. Паўаголеныя дрэвы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)