агнявы́, -а́я, -о́е.

1. гл. агонь.

2. Які мае колер агню; ярка-чырвоны.

Агнявыя валаконцы ткуцца ў шоўк чырвоны.

3. перан. Палымяны, гарачы, парывісты.

Агнявая прамова.

Агнявое слова.

4. Звязаны з абстрэлам, стральбой.

Агнявая пазіцыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

агнявы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. агнявы́ агнява́я агняво́е агнявы́я
Р. агняво́га агняво́й
агняво́е		 агняво́га агнявы́х
Д. агняво́му агняво́й агняво́му агнявы́м
В. агнявы́ (неадуш.)
агняво́га (адуш.)		 агняву́ю агняво́е агнявы́я (неадуш.)
агнявы́х (адуш.)
Т. агнявы́м агняво́й
агняво́ю		 агнявы́м агнявы́мі
М. агнявы́м агняво́й агнявы́м агнявы́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

агнявы́ в разн. знач. огнево́й;

○ ~ва́я засло́на — огнева́я заве́са;

~ва́я кро́пка — огнева́я то́чка;

~ва́я пазі́цыя — огнева́я пози́ция;

а. рубе́ж — огнево́й рубе́ж;

~вы́я сро́дкі — огневы́е сре́дства

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

агнявы́, ‑ая, ‑ое.

1. Які мае дачыненне да агню. Агнявыя ўспышкі. □ Густое воблака дыму, апярэдзіўшы агнявую лавіну і цяжка пераплыўшы па прыгнутых калоссях, раптам накіравалася да лесу. Кулакоўскі. Як высокае залатое жыта пад ветрам, хістаецца полымя, то сцелючыся над долам агнявымі пасмамі, то яркімі стужкамі ўзвіваючыся ўгору. Колас.

2. Які мае колер агню; ярка-чырвоны. І песня, і людзі, і агнявыя пад сонцам грывы коней — усё ляцела бурай-віхурай уперад ды ўперад. Лынькоў. Агнявыя валаконцы Ткуцца ў шоўк чырвоны — Гэта хмаркі ладзяць сонцу І дзяньку кароны. Колас.

3. перан. Які выпраменьвае яркае святло; бліскучы. Свеціць ласкай з высі агнявое сонца, Хараства красою свет ўвесь адзяе... Гурло.

4. перан. Палымяны, гарачы, парывісты. Гэта здарэнне, гэты агнявы пацалунак панны Ядвісі напоўніў.. [Лабановіча] шчасцем. Колас. У век наш крытыкі сур’ёзнай І самакрытык агнявых Мы падыходзім вельмі грозна Не да сябе, а да другіх. Купала. // Напоўнены напружанай барацьбой, бурнымі падзеямі. Паэт [Дудар] не можа без захаплення, без гордасці гаварыць аб «агнявой нашай эры». Ярош.

5. Звязаны з абстрэлам, стральбой. Яшчэ агнявы налёт артылерыі не скончыўся, як былі заўважаны танкі. Гурскі.

•••

Агнявая заслона гл. заслона.

Агнявая кропка гл. кропка.

Агнявая пазіцыя гл. пазіцыя (у 2 знач.).

Агнявы рубеж гл. рубеж.

Агнявыя сродкі гл. сродак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ля́дна-агнявы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ля́дна-агнявы́ ля́дна-агнява́я ля́дна-агняво́е ля́дна-агнявы́я
Р. ля́дна-агняво́га ля́дна-агняво́й
ля́дна-агняво́е		 ля́дна-агняво́га ля́дна-агнявы́х
Д. ля́дна-агняво́му ля́дна-агняво́й ля́дна-агняво́му ля́дна-агнявы́м
В. ля́дна-агнявы́ (неадуш.)
ля́дна-агняво́га (адуш.)		 ля́дна-агняву́ю ля́дна-агняво́е ля́дна-агнявы́я (неадуш.)
ля́дна-агнявы́х (адуш.)
Т. ля́дна-агнявы́м ля́дна-агняво́й
ля́дна-агняво́ю		 ля́дна-агнявы́м ля́дна-агнявы́мі
М. ля́дна-агнявы́м ля́дна-агняво́й ля́дна-агнявы́м ля́дна-агнявы́х

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

падсе́чна-агнявы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. падсе́чна-агнявы́ падсе́чна-агнява́я падсе́чна-агняво́е падсе́чна-агнявы́я
Р. падсе́чна-агняво́га падсе́чна-агняво́й
падсе́чна-агняво́е		 падсе́чна-агняво́га падсе́чна-агнявы́х
Д. падсе́чна-агняво́му падсе́чна-агняво́й падсе́чна-агняво́му падсе́чна-агнявы́м
В. падсе́чна-агнявы́ (неадуш.)
падсе́чна-агняво́га (адуш.)		 падсе́чна-агняву́ю падсе́чна-агняво́е падсе́чна-агнявы́я (неадуш.)
падсе́чна-агнявы́х (адуш.)
Т. падсе́чна-агнявы́м падсе́чна-агняво́й
падсе́чна-агняво́ю		 падсе́чна-агнявы́м падсе́чна-агнявы́мі
М. падсе́чна-агнявы́м падсе́чна-агняво́й падсе́чна-агнявы́м падсе́чна-агнявы́х

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

аго́нь, агню́, мн. агні́ і агнёў, м.

1. Гаручыя святлівыя газы высокай тэмпературы; полымя.

Згарэць у агні.

2. Святло ад асвятляльных прыбораў.

Запаліць а.

Агні горада.

3. Стральба (ружэйная, артылерыйская).

Адкрыць а.

Шквальны а.

Агонь! (каманда страляць).

4. перан. Палымянасць, жвавасць, душэўны ўздым.

З агнём у сэрцы.

○

Антонаў агонь — гангрэна, заражэнне крыві (уст.).

◊

Баяцца як агню — вельмі баяцца.

Днём з агнём не знойдзеш — нідзе не знойдзеш (разм.).

З агню ды ў полымя — з адной непрыемнаці ў другую, яшчэ большую (разм.).

Паміж двух агнёў — пра небяспеку з двух бакоў.

Прайсці (праз) агонь, ваду і медныя трубы — шмат зведаць у жыцці; з поспехам пераадолець цяжкасці.

У агонь і ў ваду пойдзе за каго-н. — гатовы на ўсё дзеля каго-н.

Гарэць (пячы) агнём — вельмі моцна балець.

Увесь у агні — у гарачцы.

Не жартаваць (не гуляць) з агнём — не рабіць таго, што можа пацягнуць за сабой непрыемныя вынікі.

Агнём і мячом — з бязлітаснай жорсткасцю.

Як агню ўхапіўшы — вельмі хутка.

На агеньчык зайсці да каго-н. — зайсці выпадкова, мімаходам, убачыўшы ў вокнах святло.

Працаваць з аганьком — з запалам, з захапленнем, праяўляючы ініцыятыву, выдумку.

|| памянш. аге́ньчык, -а і -у, мн. -і, -аў, м. і аганёк, -нька́, м. Гарыць а.

|| прым. агнявы́, -а́я, -о́е (да 1 і 3 знач.), агнёвы, -ая, -ае (да 1 знач.), агні́сты, -ая, -ае (да 1 знач.) і во́гненны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Агнявая сушка (на агні). Агнявы пункт (артылерыйскі, кулямётны). Агнявыя сродкі (снарады). Агнёвыя прамяні сонца.

Агністая чырвань на ўсходзе.

Вогненныя языкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

агнёвы, см. агнявы́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

огни́стый агні́сты, агнявы́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

во́гненны, -ая, -ае.

1. гл. агонь.

2. Тое, што і агнявы (у 1—4 знач.).

|| наз. во́гненнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)