агля́дчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Службовая асоба, якая робіць агляд чаго-н. з мэтай праверкі.

А. вагонаў.

|| ж. агля́дчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. агля́дчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

агля́дчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. агля́дчык агля́дчыкі
Р. агля́дчыка агля́дчыкаў
Д. агля́дчыку агля́дчыкам
В. агля́дчыка агля́дчыкаў
Т. агля́дчыкам агля́дчыкамі
М. агля́дчыку агля́дчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

агля́дчык м. осмо́трщик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

агля́дчык, ‑а, м.

Службовая асоба, якая робіць агляд чаго‑н. з мэтай праверкі. Аглядчык вагонаў. Аглядчык засцерагальных лямпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

осмо́трщик агля́дчык, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)