агля́дчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Службовая асоба, якая робіць агляд чаго-н. з мэтай праверкі.

А. вагонаў.

|| ж. агля́дчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. агля́дчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

агля́дчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. агля́дчык агля́дчыкі
Р. агля́дчыка агля́дчыкаў
Д. агля́дчыку агля́дчыкам
В. агля́дчыка агля́дчыкаў
Т. агля́дчыкам агля́дчыкамі
М. агля́дчыку агля́дчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

агля́дчык м. осмо́трщик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

агля́дчык, ‑а, м.

Службовая асоба, якая робіць агляд чаго‑н. з мэтай праверкі. Аглядчык вагонаў. Аглядчык засцерагальных лямпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

агля́дчык м. Revisor [-´vi:-] m -s, -sóren, Kontrolleur [-´lø:r] m -s, -e; Prüfer m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

осмо́трщик агля́дчык, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

rewident

м.

1. рэвізор;

2. чыг. аглядчык

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)