аглуша́льны, -ая, -ае.

Які можа аглушыць, надта моцны.

А. выбух.

|| наз. аглуша́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аглуша́льны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аглуша́льны аглуша́льная аглуша́льнае аглуша́льныя
Р. аглуша́льнага аглуша́льнай
аглуша́льнае		 аглуша́льнага аглуша́льных
Д. аглуша́льнаму аглуша́льнай аглуша́льнаму аглуша́льным
В. аглуша́льны (неадуш.)
аглуша́льнага (адуш.)		 аглуша́льную аглуша́льнае аглуша́льныя (неадуш.)
аглуша́льных (адуш.)
Т. аглуша́льным аглуша́льнай
аглуша́льнаю		 аглуша́льным аглуша́льнымі
М. аглуша́льным аглуша́льнай аглуша́льным аглуша́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аглуша́льны оглуши́тельный;

а. ўдар гро́му — оглуши́тельный уда́р гро́ма

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аглуша́льны, ‑ая, ‑ае.

Здольны аглушыць, вельмі моцны, гучны. Пярэдні паравоз узняўся і павіс у вогненным смерчы — шалёна круціліся на месцы калёсы. Усё гэта цягнулася долю секунды і — рассыпалася, распалася ў аглушальным грукаце. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

оглуши́тельный аглуша́льны; мо́цны;

оглуши́тельный уда́р гро́ма аглуша́льны (мо́цны) уда́р гро́му;

оглуши́тельный крик аглуша́льны (мо́цны) крык;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

грамавы́, -а́я, -о́е.

1. гл. гром.

2. Вельмі моцны, аглушальны.

Г. голас.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

грымо́тны, -ая, -ае.

1. Які стварае гром, грымоты.

Грымотныя хмары.

2. Моцны, аглушальны.

Г. выбух.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аглуша́льна нареч. оглуши́тельно; см. аглуша́льны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пяру́н, перуна́, мн. перуны́, перуно́ў, м.

Аглушальны ўдар грому.

П. ударыў у дрэва.

П. яго (цябе, яе, вас, іх) ведае (нічога невядома пра каго-, што-н.; разм.).

|| прым. перуно́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адскрыпе́ць, ‑пяю, ‑піш, ‑піць; ‑пім, ‑піце; зак.

Скончыць (перастаць) скрыпець. Вазы адскрыпелі ў нізіне і стаў аглушальны спакой. Панчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)