назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| агале́ння | |
| агале́нню | |
| агале́ннем | |
| агале́нні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| агале́ння | |
| агале́нню | |
| агале́ннем | |
| агале́нні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
агале́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е;
1. Агаліцца, страціць покрыва.
2.
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
агалі́цца, агалю́ся, аго́лішся, аго́ліцца;
1. Зняць вопратку, стаць голым (
2. Скінуць покрыва, лісце
3. (1 і 2
||
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
агалі́ць, агалю́, аго́ліш, аго́ліць; аго́лены;
1. Зняць адзенне, покрыва, верхні слой
2. Пазбавіць дрэвы лісця
3.
4.
||
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
оголе́ние
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
обнаже́ние
1. (действие)
обнаже́ние фла́нга
2.
3.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)