аванпо́рт, -а, М -рце, мн. -ы, -аў, м.

Абароненая ад хваль знешняя частка порта.

|| прым. аванпо́ртны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аванпо́рт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. аванпо́рт аванпо́рты
Р. аванпо́рта аванпо́ртаў
Д. аванпо́рту аванпо́ртам
В. аванпо́рт аванпо́рты
Т. аванпо́ртам аванпо́ртамі
М. аванпо́рце аванпо́ртах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аванпо́рт м., мор. аванпо́рт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аванпо́рт мор. аванпо́рт, -та м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аванпо́рт, ‑а, М ‑рце, м.

Вонкавая частка воднай прасторы порта або гавані.

[Фр. avant-port.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)