аб’екты́ўны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
аб’екты́ўны |
аб’екты́ўная |
аб’екты́ўнае |
аб’екты́ўныя |
| Р. |
аб’екты́ўнага |
аб’екты́ўнай аб’екты́ўнае |
аб’екты́ўнага |
аб’екты́ўных |
| Д. |
аб’екты́ўнаму |
аб’екты́ўнай |
аб’екты́ўнаму |
аб’екты́ўным |
| В. |
аб’екты́ўны (неадуш.) аб’екты́ўнага (адуш.) |
аб’екты́ўную |
аб’екты́ўнае |
аб’екты́ўныя (неадуш.) аб’екты́ўных (адуш.) |
| Т. |
аб’екты́ўным |
аб’екты́ўнай аб’екты́ўнаю |
аб’екты́ўным |
аб’екты́ўнымі |
| М. |
аб’екты́ўным |
аб’екты́ўнай |
аб’екты́ўным |
аб’екты́ўных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
аб’екты́ўны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
аб’екты́ўны |
аб’екты́ўная |
аб’екты́ўнае |
аб’екты́ўныя |
| Р. |
аб’екты́ўнага |
аб’екты́ўнай аб’екты́ўнае |
аб’екты́ўнага |
аб’екты́ўных |
| Д. |
аб’екты́ўнаму |
аб’екты́ўнай |
аб’екты́ўнаму |
аб’екты́ўным |
| В. |
аб’екты́ўны (неадуш.) аб’екты́ўнага (адуш.) |
аб’екты́ўную |
аб’екты́ўнае |
аб’екты́ўныя (неадуш.) аб’екты́ўных (адуш.) |
| Т. |
аб’екты́ўным |
аб’екты́ўнай аб’екты́ўнаю |
аб’екты́ўным |
аб’екты́ўнымі |
| М. |
аб’екты́ўным |
аб’екты́ўнай |
аб’екты́ўным |
аб’екты́ўных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
эмпірыякрытыцы́зм, -у, м.
Суб’ектыўна-ідэалістычны кірунак у філасофіі і метадалогіі навукі канца 19 — пачатку 20 ст., які адмаўляе аб’ектыўнае існаванне матэрыяльнага свету і разглядае яго як з’яву свядомасці і спалучэнне адчуванняў індывіда.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)