абі́ўка, -і, ДМ абіўцы, ж.

1. гл. абабіць.

2. Матэрыял, якім абіваюць што-н.

Плюшавая а. мэблі.

|| прым. абі́вачны, -ая, -ае і абі́ўны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абі́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. абі́ўка абі́ўкі
Р. абі́ўкі абі́вак
Д. абі́ўцы абі́ўкам
В. абі́ўку абі́ўкі
Т. абі́ўкай
абі́ўкаю		 абі́ўкамі
М. абі́ўцы абі́ўках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

абі́ўка ж.

1. (материя, кожа и т.п.) оби́вка; (дощатая, железная и т.п. — ещё) обши́вка;

2. (действие) оби́вка, обо́йка; обши́вка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абі́ўка, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. абіваць — абабіць.

2. Матэрыял, якім абіваюць або абабіта што‑н. Плюшавая абіўка мэблі. □ Праз шалёвачную абіўку столі церушыліся тонкія струменьчыкі пяску. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абабі́ць, -б’ю́, -б’е́ш, -б’е́, -б’ём, -б’яце́, -б’ю́ць; -бі́ты; зак., што.

1. Удараючы, прымусіць адпасці што-н., ачысціць ад чаго-н., атрэсці (разм.).

А. яблыню.

2. Пашкодзіць паверхню чаго-н.

А. палец.

А. тынк.

3. Прыбіць, пакрыўшы, абцягнуўшы чым-н.

А. дзверы дэрмацінам.

4. Зрабіць прыгодным для язды.

А. дарогу.

◊

Абабіць капейку (разм.) — зарабіць грошай.

|| незак. абабіва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і абіва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е (да 1—3 знач.).

|| наз. абабіва́нне, -я, н. і абі́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж. (да 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

барка́навы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да баркану. Барканавая абіўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кана́пны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да канапы. Канапная абіўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крэ́сельны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да крэсла. Крэсельная абіўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

оби́вка ж.

1. (действие) абіва́нне, -ння ср., абабіва́нне, -ння ср.; абі́ўка, -кі ж.;

2. (материал) абі́ўка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тры́павы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да трыпу, зроблены з трыпу. Трыпавы картуз. Трыпавая абіўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)