абяца́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак. і незак., каго-што і з інф., каму.
1. Даць (даваць) якое-н. абяцанне.
Абяцалі прыняць на працу.
2. незак. Падаваць надзеі на што-н., выклікаць якія-н. спадзяванні.
Вечар абяцае быць цёплым.
|| зак. таксама паабяца́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны (да 1 знач.; разм.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
абяца́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
абяца́ю |
абяца́ем |
| 2-я ас. |
абяца́еш |
абяца́еце |
| 3-я ас. |
абяца́е |
абяца́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
абяца́ў |
абяца́лі |
| ж. |
абяца́ла |
| н. |
абяца́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
абяца́й |
абяца́йце |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
абяца́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
абяца́ю |
абяца́ем |
| 2-я ас. |
абяца́еш |
абяца́еце |
| 3-я ас. |
абяца́е |
абяца́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
абяца́ў |
абяца́лі |
| ж. |
абяца́ла |
| н. |
абяца́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
абяца́й |
абяца́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
абяца́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
абяца́ць несов. обеща́ть, сули́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
абяца́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак. і незак.
1. з інф. Даваць абяцанне што‑н. зрабіць. Крысціна ідзе на спатканне з незнаёмым мужчынам, які абяцаў знайсці ёй працу. Васілевіч. Сам не мае, а другому абяцае. Прыказка. // каго-чаго, каго-што і каму-што. Даваць абяцанне каму‑н. аддаць, перадаць што‑н. у яго распараджэнне. За галаву Ціхана мінскі губернатар абяцаў тады вялікія грошы. Бядуля. Нашы сцежкі сышліся зусім нечакана. Ды я ні разу яшчэ не падумаў, што лёс абяцаў мне не гэтую. Брыль.
2. што і без дап. Выклікаць якія‑н. спадзяванні, падаваць надзеі на што‑н. Глядзеў, ці хіліцца ўніз дым, — Дажджу нішто не абяцала. Колас. Я хапаўся за ўсякую думку, якая магла абяцаць які-небудзь ратунак. Якімовіч.
•••
Абяцаць залатыя горы — вельмі многа абяцаць, не клапоцячыся аб выкананні абяцанага.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Абяца́ць, абяцанка, абяцанне; ст.-бел. обицяти (Нас. Гіст.), обецати з 1489 (Булыка, Запазыч.) < польск. obiecać (гл. Пальцаў, Лекс. і грам., 38).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
сули́ть несов., уст., прост. абяца́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
абяца́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; зак. і незак. (разм.).
Тое, што і абяцаць (у 1 знач.).
Абяцаўся прыехаць у госці.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
абяца́ны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад абяцаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)