абыя́кавы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абыя́кавы абыя́кавая абыя́кавае абыя́кавыя
Р. абыя́кавага абыя́кавай
абыя́кавае		 абыя́кавага абыя́кавых
Д. абыя́каваму абыя́кавай абыя́каваму абыя́кавым
В. абыя́кавы (неадуш.)
абыя́кавага (адуш.)		 абыя́кавую абыя́кавае абыя́кавыя (неадуш.)
абыя́кавых (адуш.)
Т. абыя́кавым абыя́кавай
абыя́каваю		 абыя́кавым абыя́кавымі
М. абыя́кавым абыя́кавай абыя́кавым абыя́кавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абыя́кавы, -ая, -ае.

Які не выяўляе ніякай цікавасці да каго-, чаго-н., безуважны, раўнадушны да ўсяго.

А. да людзей чалавек.

Абыякавыя адносіны да працы.

|| наз. абыя́кавасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абыя́кавы безразли́чный, равноду́шный; (не выражающий участи, чувств — ещё) безуча́стный, бесстра́стный;

а. гляда́ч — равноду́шный зри́тель;

а. по́гляд — безразли́чный (безуча́стный) взгляд

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абыя́кавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які не выяўляе ніякай цікавасці да каго‑, чаго‑н. [Люба] глядзела ў вочы гэтаму чалавеку, абыякаваму да яе, і нават каб ён пачаў яе абсмейваць, яна б магла выпрошваць у яго рады. Чорны. Адзін толькі Янка заставаўся абыякавым у дачыненні рыбы: ён не пазнаў яшчэ асалоды ў лоўлі сеткаю-таптухаю. Колас. // Раўнадушны да навакольнага наогул. [Мікола Пышко:] — Толькі абыякавы чалавек можа кінуць пачатую справу, не скончыўшы яе. Грахоўскі. Пі ён сам пра сябе, ні другія пра яго не маглі і не могуць сказаць, што чалавек ён абыякавы, марудны, раўнадушны. Нельга так сказаць пра Андрэя Сцяпанавіча Лазарэку. Бялевіч. // Які выяўляе раўнадушнасць. Абыякавы выгляд. Абыякавы тон. □ Чакалі наступнага дня. Некаторыя з трывогай, — што будзе? Другія з абыякавым настроем: што будзе, то будзе. Галавач.

2. Які не выклікае да сябе цікавасці. І ўсё стала абыякава для.. [Сашы], нішто яе больш не цікавіла, не магло запаліць. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Абыя́кавы да абы (гл.), як (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

равноду́шный раўнаду́шны, абыя́кавы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

індыферэ́нтны, -ая, -ае (кніжн.).

Абыякавы, раўнадушны.

Індыферэнтныя адносіны.

|| наз. індыферэ́нтнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

апаты́чны, -ая, -ае.

Схільны да апатыі, поўны апатыі, абыякавы.

А. чалавек.

|| наз. апаты́чнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

безуча́стный безудзе́льны, безува́жны; (равнодушный) абыя́кавы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адсу́тны, -ая, -ае.

1. Які адсутнічае.

Запісаць адсутных (наз.).

2. Які не выяўляе ніякай цікавасці да навакольнага, абыякавы, пасіўны.

А. позірк.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)