абу́ты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абу́ты абу́тая абу́тае абу́тыя
Р. абу́тага абу́тай
абу́тае		 абу́тага абу́тых
Д. абу́таму абу́тай абу́таму абу́тым
В. абу́ты (неадуш.)
абу́тага (адуш.)		 абу́тую абу́тае абу́тыя (неадуш.)
абу́тых (адуш.)
Т. абу́тым абу́тай
абу́таю		 абу́тым абу́тымі
М. абу́тым абу́тай абу́тым абу́тых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

абу́ты

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абу́ты абу́тая абу́тае абу́тыя
Р. абу́тага абу́тай
абу́тае		 абу́тага абу́тых
Д. абу́таму абу́тай абу́таму абу́тым
В. абу́ты (неадуш.)
абу́тага (адуш.)		 абу́тую абу́тае абу́тыя (неадуш.)
абу́тых (адуш.)
Т. абу́тым абу́тай
абу́таю		 абу́тым абу́тымі
М. абу́тым абу́тай абу́тым абу́тых

Кароткая форма: абу́та.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

абу́ты обу́тый; наде́тый; см. абу́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абу́ты, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад абуць.

2. у знач. прым. Які мае абутак на нагах. Кахаю.. у хустцы і ў косах, У завею і летні гром, Кахаю абутую й босую, з кнігамі і з сярпом. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

обу́тый абу́ты;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наде́тый надзе́ты, мног. панадзява́ны; апра́нуты; абу́ты; см. наде́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абу́ць, абу́ю, абу́еш, абу́е; абу́ты; зак., каго-што.

1. Надзець на ногі сабе ці каму-н. абутак.

А. боты.

2. Забяспечыць каго-н. абуткам.

Трэба на зіму дзяцей а.

◊

Абуць у лапці — абхітрыць, давесці да беднасці.

Гу́лі не аднаго ў лапці абулі (прыказка).

|| незак. абува́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Прыбу́цца ’абуцца’ (даўг., Сл. ПЗБ). Рэгіянальны словаўтваральны карэлят да абу́цца (гл.), створаны на яго базе з адценнем значэння некаторай непаўнаты (незавершанасці) дзеяння. Параўн. рус. смал. прибу́ть ’абуць’, прибу́тый ’абуты’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гічаны́, ‑оў; адз. гічан, ‑а, м.

Абл. Націнне буракоў, бручкі. Я — мужык, Я — сын пакуты, На мякіне вырас я, Гічанамі пуза ўздута, Ногі ў лапцікі абуты, Бедна вопратка мая. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

размо́клы, ‑ая, ‑ае.

Які размок, разбух, размяк ад вільгаці. [Хлапец] быў абуты ў чорныя, размоклыя на дажджы чаравікі. Пташнікаў. Нават мокрыя крошкі смачна плывуць ад размоклай лусты і самі проста глытаюцца разам з вадой. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)