абу́ты

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абу́ты абу́тая абу́тае абу́тыя
Р. абу́тага абу́тай
абу́тае		 абу́тага абу́тых
Д. абу́таму абу́тай абу́таму абу́тым
В. абу́ты (неадуш.)
абу́тага (адуш.)		 абу́тую абу́тае абу́тыя (неадуш.)
абу́тых (адуш.)
Т. абу́тым абу́тай
абу́таю		 абу́тым абу́тымі
М. абу́тым абу́тай абу́тым абу́тых

Кароткая форма: абу́та.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)