абу́тніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. абу́тніца абу́тніцы
Р. абу́тніцы абу́тніц
Д. абу́тніцы абу́тніцам
В. абу́тніцу абу́тніц
Т. абу́тніцай
абу́тніцаю		 абу́тніцамі
М. абу́тніцы абу́тніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абу́тніца ж. обувщи́ца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абу́тніца, ‑ы, ж.

Жан. да абутнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абу́тнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Працаўнік абутковай прамысловасці.

|| ж. абу́тніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. абу́тніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

обувщи́ца абу́тніца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)